Goed Verpakt en StarCuisine: ‘Natuurlijk willen wij óók minder en beter verpakken…’

“Het is gemakkelijker om een verpakking te veranderen, dan het dieet van alle mensen. De milieu footprint van een verpakking weegt echter niet op tegen die van een lapje rundvlees of een maaltijdsalade. Grote duurzame stappen zet je dus niet met verpakkingen, terwijl daar nu wel heel nadrukkelijk de focus op ligt”, stelt Molenschot. “Maar goed, dat ontslaat ons niet van onze verantwoordelijkheid om in de volle breedte naar verbeteringen te kijken. En dus ook naar onze verpakkingen.”

StarCuisine is specialist in de bereiding van hoogwaardige kant-en-klaar maaltijden en mise-en-place. Bij elkaar opgeteld worden in de nieuwe fabriek (in 2022 geopend) zo’n 2.500 eindproducten vervaardigd. In hun keuken - te vergelijken met de keuken in een restaurant, maar dan op fabrieksschaal – maken chefs uit alle windstreken gerechten. De roots van StarCuisine liggen in de Aziatische keuken, maar daar zijn in de afgelopen periode vrijwel alle andere wereldkeukens aan toegevoegd. Met als basis: verse producten.

Hot item

“Bij onze start in 2009 kregen we regelmatig de vraag ‘waar we toch aan begonnen?’ Het algemene oordeel over kant-en-klaar eten was namelijk: goedkoop en maagvullend”, vertelt Molenschot. “Vanaf het eerste moment lag onze focus dan ook op kwaliteit, smaak en uitstraling. Duurzaamheid was toen nog niet zo’n topic. Dat we zó hard groeiden en een nieuwe fabriek konden gaan bouwen, zorgde er eveneens voor dat duurzaamheidsdoelen op verpakkingen niet bepaald hoge prioriteit kregen. Inmiddels is dat een hot maatschappelijk item. En natuurlijk willen wij óók minder en beter verpakken. Maar verpakkingen zijn voor ons weinig meer of minder dan één van de zevenhonderd grondstoffen die we dagelijks gebruiken. Voor verpakkingen maken we dezelfde afwegingen als van alle andere grondstoffen die we inzetten bij onze productie.”

Molenschot somt op: “Wat willen onze klanten en de consumenten? Wat zijn ontwikkelingen in de markt en bij concurrenten? Waar komen grondstoffen vandaan, zowel de bron (winning/productie) als de locatie (reisafstand)? Ik vind de verpakkingsketen op dit punt nog altijd moeilijk te doorgronden. Die moet daar veel transparanter in worden. Hoe zit het verder met de energie en uiteindelijk natuurlijk ook met de prijs? En welke duurzame keuzes horen daar dan bij? Je kunt iets vinden van het water- en energieverbruik in zo’n fabriek als die van ons, maar per saldo is dat zuiniger dan wanneer we thuis allemaal in ons eigen pannetje staan te roeren.”

“Eerlijk gezegd, ben ik een beetje allergisch voor het woordje duurzaamheid. Duurzaam is ‘helemaal zelfvoorzienend al je groenten in je achtertuin kweken’, of ‘dat elke verpakking wordt hergebruikt of tot nieuwe verpakking wordt gerecycled’. Maar zo ideaal is de wereld niet. En we zijn verwend: wij willen elk moment van de dag alles kunnen kopen, bijna tot in het extreme. Dat vereist héél véél verpakkingen. Het kan, maar dan moeten we door de hele keten het afval wel ‘in control’ hebben. Dat is een grote uitdaging. Je belandt in supply chain kwesties: wil je producten het hele jaar beschikbaar hebben? Of kan de supermarkt doordeweeks een ander assortiment aanbieden dan in het weekend? Hoe kunnen we dingen slimmer doen?”

Out of the box

Om die laatste vraag te beantwoorden, helpen projecten zoals Goed Verpakt, vindt Molenschot. “Ik vind het heel belangrijk dat partijen zich op systeemniveau breed oriënteren en samenwerking zoeken. Daar is dit project een mooi voorbeeld van. Wij hebben een paar cases gedaan met verschillende groepen studenten van De Haagse Hogeschool, met wisselend succes. Er kwamen enkele prikkelende out of the box ideeën uit, die tot verder nadenken stemmen of die wij in gesprekken met onze klanten kunnen meenemen - als inspiratie. Op het gebied van materiaalkennis en toepasbaarheid zouden ze verder uitgewerkt moeten worden. En ik vind dat de scholen meer werk zouden moeten maken van de business-kant: hoe breng je jouw idee uiteindelijk naar de markt?”

“Als ik naar onze producten kijk, dan gaat het vaak om consumentengemak. Tot nu toe zoeken we die convenience vooral in eenpersoons portieverpakkingen. Waarom maken we daar geen twee- of vier-persoons portieverpakkingen van. Of een maaltijd voor vier personen in één schaal. Dan heb je veel minder verpakking en dus plastic nodig. In het Verenigd Koninkrijk zien we dat al veel meer en het gaat hier óók gebeuren. Al gaat het vaak met horten en stoten, we gaan dus wel de goede kant op.”