Voedingsrepen, vitaminesupplementen, proteïnepoeders. Voor topzwemmer Nyls Korstanje zijn ze dagelijkse kost. Als student Sustainable Materials & Technology (SMT) vroeg hij zich af of dergelijke sportvoedingsartikelen duurzamer verpakt kunnen worden. Tussen zijn trainingen en wedstrijden door ging Korstanje - als onderdeel van een stage en onder begeleiding van het KIDV – op onderzoek uit.
“Mijn doel was om producenten van sportvoedingsmiddelen bewust te maken van duurzame keuzes voor verpakkingen. Als atleet merkte ik hoeveel afval deze verpakkingen, vaak voor eenmalig gebruik, opleveren. Welke duurzame materialen en strategieën kunnen bijdragen aan een duurzame toekomst van sportvoedingsverpakkingen?”, zo motiveert Korstanje zijn onderzoekstage. “De kennis die ik in mijn studie op doe, kan ik zo mooi combineren met mijn ervaringen als professioneel sporter.”
De 23-jarige Nyls Korstanje is lid van de Nederlandse nationale zwemploeg en Olympisch zwemmer. Hij is de huidige nationaal recordhouder op de 50 en 100 meter vlinderslag, zowel op de lange als korte baan. In juni dit jaar nam Korstanje deel aan de wereldkampioenschappen zwemmen in Boedapest en in augustus werd hij in Rome met de mixed estafetteploeg Europees kampioen op de 4x100 meter wisselslag. Komend jaar staat hoofdzakelijk in het teken van de voorbereiding op de Olympische Spelen van 2024 in Parijs. Sinds 2018 studeert hij aan de North Carolina State University. “Ik ben naar Amerika gegaan, omdat het in Nederland lastig is om topsport met studie te combineren. Bovendien kan ik daar samen trainen met de beste zwemmers van de wereld.”
Met het KIDV en zijn zwemcoaches kon hij een veertien weken durende onderzoeksstage afspreken. “Normaal duurt een stage acht weken, maar vanwege de zwemverplichtingen kon ik die over een langere periode uitsmeren. Ook de professor die mij begeleidde, Perry Peralta, moedigde mij sterk aan om mijn dromen in het zwembad na te jagen. Ik kon flexibel werken, meestal vanuit huis. Omdat ik veel moest reizen, kon ik onderweg ook veel lezen en aantekeningen maken. Vooral de dagen dat ik moe was van de training waren zwaar. Aan het einde bleek ik net nog een paar weken meer nodig te hebben om mijn onderzoeksverslag af te maken, maar ook dat was gelukkig geen probleem.”
“Sommige perioden was ik in Nederland. Toen ben ik ook bij het KIDV geweest en heb ik het Nationaal Testcentrum Circulaire Plastics bezocht. Die dagen leverden mij veel inspiratie en nieuwe inzichten op, zowel over strategieën om verpakkingen te verduurzamen als over hoe sortering en recycling van verpakkingsafval in Nederland werkt. De technische infrastructuur bepaalt mede de mate waarin recyclebare verpakkingen ook daadwerkelijk kunnen worden gerecycled. Veel verpakkingen van sportvoedingsartikelen zijn te klein om goed gesorteerd te kunnen worden.
Een andere reden dat deze verpakkingen lastig zijn te recyclen, is dat ze uit meerdere lagen van verschillende materialen bestaan. Waar mogelijk kunnen mono-materialen hiervoor een oplossing bieden, die wel goed zijn te recyclen. Verder viel het Korstanje op dat veel kunststof verpakkingen van sportvoeding zwart zijn. “Zwart wordt door de Near Infra Red-scanner in de sorteerinstallaties meestal niet ‘herkend’, waardoor de verpakkingen niet goed kan worden gesorteerd en daardoor uiteindelijk ook niet wordt gerecycled. Het lijkt mij relatief simpel voor de producent om de kleur zwart te vermijden.”
“Door de toekomstige sorteerfaciliteiten verder te verbeteren, kan de duurzaamheid van sportvoedingsverpakkingen ook aanzienlijk verbeteren”, stelt Korstanje. “Maar daar hoeven producenten niet op te wachten. Zij kunnen zelf op verschillende manieren al impact maken. Ik hoop dat mijn onderzoek een steentje aan die bewustwording zal bijdragen.”
